jueves, 24 de septiembre de 2009

Fotografías de infancia I. Perdido en San Sebastián

Fotografía hecha por mi madre.


De las fotos que tengo de crío esta siempre fue un misterio para mí: El día que me perdí en San Sebastián. Cuando pasabamos las páginas del álbum familiar mi madre siempre señalaba la foto y decía: "esta es de cuando estabas perdido en San Sebastián". Yo callaba siempre pero había algo que no comprendía y que no entendí hasta muy mayor. ¿Si estaba perdido y me habían hecho una foto, es que no estaba perdido, no? La imagen y la información no cuadraban en mi pequeña cabeza. Bueno, a la vista está que no tan pequeña. Después ya me di cuenta de lo que la fotografía tiene de realidad y de la importancia de un buen texto con unos verbos bien conjugados para contextualizar una imagen.

Benetako istorioa zen hordartzan geundela. Bapatean galduta nengoen eta iritsi nintzen aldageletara. Han bakarrik sentitu nintzen eta hasi nintzen negar sotinka. Aldageleetan lan egiten duten emakumeek abisua eman zioten poliziari eta nire izena entzun zen hondartza osoan megafono baten bitartez. Nire ama niregan etortzen zen bitartean ni oso gustora pasatu nintzen denbora nire salbatzaileekin abestiak kantatzen, batez ere "Mi carro me lo robaron". Lo bordaba.

3 comentarios:

Gildo Kaldorana dijo...

Hombre, perderse en San Sebastian no es nada del otro mundo.
Sin ir más lejos, yo cuando me meto en la Parte Vieja (donostiarra), es que me pierdo siempre, entre txikito y txikito con pintxo y pintxo.
Estas fotos a mi tambien me traen recuerdos.
Supongo que eran épocas duras aunque no nos enterabamos como niños que eramos.
Salud y suerte.

Anónimo dijo...

Lo que pasa es que tu te pierdes dopandote, que es una buena manera de hacerlo.

Salud!!!

Joseba

Anónimo dijo...

Yo una vez me perdí en un ascensor